Ne İster Bu Çocuklar Biz Büyüklerden ?
Hani anne babaydık ya Tanrı değildik. Hani büyük umutlarımız vardı çocuklarımız için, büyük hayaller.. Bizim sahip olamadığımız her şeye sahip olmalıydı onlar.. Bizim anne babamızın bize davrandığı gibi davranmamalıydık onlara, her istedikleri almalı, lüks okullarda okumalı, hiçbir eksiği olmamalı ve büyük ama çok büyük adam olmalıydılar.
Ya çocuklarımız… Ya onlar, onlar acaba ne ister hiç düşündünüz mü?
Düşündük mü?
Elbette düşündük. Hem de onlardan önce düşündük biz. Onlar adına her şeyi hayal ettik. İyi bir gelecek için çok çalıştık, çalışacağız. Her türlü güçlüğe göğüs gerecek, gerekirse en ağır işleri onlar için yapacağız. Her türlü eziyete katlanacak ve onlar için yaşayacağız…
Oysa onlar; ÇOCUKLARIMIZ ne istiyor biliyor muyuz?
*Sevgimizi doğru ifade etmemizi istiyorlar,
*Çocuklarımız bizim yaşayamadığımız çocukluğumuzu değil, kendi çocukluklarını yaşamak istiyorlar,
*Onlara güvendiğimizi görmek istiyorlar.
*Onlar binlerce öğrencisi olan büyük bir okulu değil, gözleri sevgiyle bakan öğretmenler ve paylaşımları içten olan okullarda okumak istiyorlar.
*Gösterişi olan oyuncaklarla dolu yuvalar değil, ya da koridorları pembeye boyanmış okullar değil, onlar EĞİTİM istiyorlar.
*Arabalarımızı yenilememizi, ya da yeni evler almamızı yada kocaman evlerde oturmamızı değil var evlerimizde birlikte yaşamak istiyorlar.
*Kredi kartı borçlarınız ya da taksitleriniz yüzünden ertelenmiş ihtiyaçlara sabır gösterirken sizleri anlayışla beklerken, bu anlayışı FARK etmenizi istiyorlar.
*Yaşamda ki mücadelemizde onlarında omzumuzun yanında olduklarını görmemizi ve söylememizi istiyorlar ‘’ senin için bunca çaba, yorgunluk senin geleceğin için yerine seninle yaşamak seninle paylaşmak çok güzel’’ dememizi istiyorlar.
*Hani onlar için çalışırken onlar için ayıramadığımız zamanın bir kısmını istiyorlar.
*Uzun telefon konuşmalarımızın daha kısa olmasını istiyorlar.
*İş arkadaşlarımıza ya da komşumuza gösterdiğimiz saygının ve ilginin tamamını…
*Yarınları birlikte planlamayı
*Hayallerinizi, duygularınızı paylaşmayı istiyorlar.
*Arkadaşlarını tanımanızı, onu arkadaşlarının yanında eleştirmemenizi, hatta arkadaşlarının yanında iyi özelliklerini belirtip güvenimizi göstermemizi istiyorlar.
*Tatil için birlikte plan yapmayı,
*Okul seçiminde onun kararını almayı,
*Onu değiştirmek için değil kendimizi değiştirmek için çaba sarf etmemizi istiyorlar.
*Üzüntü ve dertlerini dinlememizi ve fark etmemizi istiyorlar.
*Ona olan kızgınlığımızı başka zamanlarda başka olaylarla değil zamanında ama davranışın nedenlerini anlatmamızı istiyorlar.
*Hata yaptığımızda özür dilememizi istiyorlar, tıpkı bizim onlardan istediğimiz gibi.
*İyiliğin karşılığında da tabi ki teşekkür etmemizi istiyorlar.
*ONU OLDUĞU GİBİ KABUL ETMEMİZİ
*KİŞİLİĞİ ÖNEM VERMEMİZİ,
*DUYGULARINI ANLAMAMIZI
*ona sevgimizi koşulsuz vermemizi ve korkmadan söylememizi istiyorlar.
Unutmayalım ki onlar bizim bir parçamız ve üzerine kurduğumuz hayallerimiz var. Bütün bunları çocuklarımız için olmasa bile kendimiz için yapalım. Hayallerimiz için, GELECEĞİMİZ için.
Çocuklarımız bizler gibi anne baba olmamaları, çocukları için çok büyük hayaller kurmamaları için.
Bunu hep düşünelim… YAHU BU ÇOCUK NE İSTİYOR. Bunu hep deriz de nedense hiç derinlemesine düşünmeyiz. Oysa çocuklarımız sadece ONLARA KATILMAMIZI BEKLİYORLAR….
Kendinizi ve çocuğunuzu anlamanız, anlaşılmanız ve sevgilerinizi korkmadan söyleyebilmeniz dileği ile….
Sevgi ile Kalın
